Voor de oudste windmolen op het grondgebied van de huidige gemeente Weert schreef auteur Paul Sterk het sonnet “Standplaats Stramproy”.

Het molengedicht staat stil bij de geschiedenis van deze markante houten standerdmolen, een van Limburgs oudste authentieke molens. Door de eeuwen heen slaagde de molen er, samen met de molenaars, telkens weer in bedreigingen te overwinnen.

Standplaats Stramproy

Al waaiden de eeuwen langs hem heen

Met hun revoluties en technieken,

Jan bleef blind vertrouwen op zijn wieken,

Want de wind zong zelfs voor hem alleen.

.

Maar molens van hout maakten plaats voor steen.

Verderop verrezen een paar meelfabrieken.

Het maakte hem, keer op keer, melancholiek en

Dan zag je hem huiveren van top tot teen.

.

Toch wist de waan van de dag hem te sparen

Voor vernieuwingsdrang die nooit slooploos kan.

Zijn standaard viel immers niet te evenaren.

.

Terwijl hij mijmert bij het ritme van de korenwan

Zingt de wind: eenvoud is het kenmerk van het ware

En streelt met die woorden de oren van Jan.

.

Paul Sterk 2014

Onthulling van het bord met het molensonnet voor de St. Jansmolen door de molenaars Math Beeren en Lucas Kusters